Z wielką przyjemnośćią przedstawiamy sylwetki Honorowej Babci 2020 - Grażyny Barszczewskiej oraz Honorowego Dziadka - Andrzeja Seweryna.

Grażyna Barszczewska - aktorka filmowa i teatralna, absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Pracę na scenie rozpoczęła w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, a kontynuowała w Teatrze Ateneum w Warszawie. Od 1983 roku jest aktorką warszawskiego Teatru Polskiego (z przerwą w latach 1995-1997, kiedy grała we wrocławskim Teatrze Współczesnym.
Zagrała w ponad 200 rolach: od dramatycznych po komediowe w teatrze, filmie i telewizji. Występowała w Kabarecie Dudek. Jej charakterystyczny głos można usłyszeć w wielu audycjach Polskiego Radia (m.in. nagraniach Teatru Polskiego Radia).
Jest też artystką estradową – nagrała dwupłytowy album ze swoimi interpretacjami starych szlagierów – „Rozdane pocałunki”.
Grażyna Barszczewska sprawdziła się także w podwójnej roli reżyserki i aktorki w spektaklu Teatru Telewizji pt. „Sceny niemalże małżeńskie Stefanii Grodzieńskiej”.
Za swoje kreacje aktorskie otrzymała szereg nagród i odznaczeń, m.in. Wielkiego Splendora, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Srebrny Medal Gloria Artis-Zasłużony Kulturze, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Mikrofon za "wszechstronność i wysoki kunszt aktorski w bogatym dorobku radiowym". 
W 2008 została uhonorowana Tytułem Mistrza Mowy Polskiej za "wzorcowe posługiwanie się słowem, nacechowane wartościami artystycznymi, pięknem zarówno słowa znaczącego jak słowa brzmiącego, tudzież za nieustanne pielęgnowanie zasad dykcji i wyrazistości wymowy scenicznej, czyli pieczołowitości w zakresie tradycyjnego kunsztu aktorskiego"; 
W 2017 otrzymała Nagrodę im. Ireny Solskiej – przyznawaną przez polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych.
Grała m.in. w serialu „Plebania”, w filmie „Nie opuszczaj mnie”, w „Dniu kobiet”, w „Nocnej Straży” Petera Greenawaya. Największą popularność przyniosła jej rola w „„Karierze Nikodema Dyzmy”. 
W 2019 roku ukazała się książka pt. „Amantka z pieprzem. Grażyna Barszczewska w rozmowie z Grzegorzem Ćwiertniewiczem”, w której opowiada o swojej codzienności i nie-codzienności.

Andrzej Seweryn - aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny i filmowy, pedagog, dyrektor naczelny Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie.
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Po studiach, w roku 1968, zatrudniony w Teatrze Ateneum. W 1980 wyjechał do Francji, gdzie pozostał w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego. Nie zatrzymało to jednak jego kariery zawodowej – wręcz przeciwnie – zabłysnął na scenach Francji – jako aktor filmowy i teatralny oraz wykładowca. Jako trzeci w historii teatru francuskiego obcokrajowiec dostał angaż do Comédie-Française. Jego znakomite role w kinie francuskim to m.in. Steiner w „Amoku”, za którą otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kairze, Hebrard w nagrodzonych Oscarem „Indochinach” oraz rola Robespierre’a w „Rewolucji francuskiej”. Na deskach francuskich teatrów grał tytułowe role m.in. w „Don Juanie” czy „Mieszczanienie szlachcicem”, wyreżyserował także m.in. „Małżeństwo z przymusu” Moliera oraz „Wieczór trzech Króli” Shakespeare’a.
Był wykładowcą Wyższej Szkoły Sztuki i Technik Teatralnych w Lyonie oraz Wyższego Konserwatorium Narodowego Sztuk Dramatycznych w Paryżu.
Pracował również w polskim kinie - jest jednym z najwybitniejszych aktorów dramatycznych. Jego pierwsza wybitna rola filmowa to Maks Baum w „Ziemi obiecanej” Andrzeja Wajdy. Zagrał również w takich filmach jak: „Na srebrnym globie” Andrzeja Żuławskiego, „Granicy” Jana Rybkowskiego oraz w „Człowieku z żelaza”, „Bez znieczulenia” i „Dyrygencie” Andrzeja Wajdy. Zagrał Jeremiego Wiśniowieckiego w „Ogniem i mieczem” J. Hoffmana, Sędziego w „Panu Tadeuszu” i Rejenta Milczka w „Zemście" A. Wajdy. Za rolę Stefana Wyszyńskiego w filmie Teresy Kotlarczyk pt. „Prymas. Trzy lata z tysiąca" otrzymał Złotą Kaczkę przyznawaną przez miesięcznik „Film” oraz nagrodę Telewizji Polskiej na XXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
W 2006 roku premierę miał film pod tytułem „Kto nigdy nie żył…”, który był reżyserskim debiutem Andrzeja Seweryna.
W 2010 roku wystąpił w głośnym filmie „Różyczka” w reż. J. Kidawy-Błońskiego. Za rolę Adama Warczewskiego vel Janusza Wajnera otrzymał nagrodę na międzynarodowym festiwalu filmowym w Santo Domingo. W 2016 roku, za rolę Zdzisława Beksińskiego w „Ostatniej rodzinie” Jana P. Matuszyńskiego, otrzymał nagrody na Festiwalach w Locarno i Gdyni oraz Orła 2017 za Najlepszą Główną Rolę Męską.
Andrzej Seweryn został odznaczony m.in.: Orderem Sztuk Pięknych i Nauk Humanistycznych, Legią Honorową Republiki Francuskiej, Złotym Medalem Gloria Artis – Zasłużony Kulturze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
 W 2019 roku, nakładem wydawnictwa W. A.B. ukazała się książka „Ja prowadzę!- wywiad rzeka z Andrzejem Sewerynem przeprowadzili Arkadiusz Bartosiak i Łukasz Klinke.